Op een gegeven dag krijg ik een brief thuisgestuurd van een onbekend persoon.
Voorzichtig maak ik de brief open en zie een uitnodiging.
Aandachtig bekijk ik de brief en lees de tekst ” U WORDT OM 22:00 UUR OPGEHAALD BIJ UW HUIS, ZORGT U ERVOOR DAT U BUITEN KLAAR STAAT”.
Nieuwschierig, met wat zenuwen in mijn lijf en met wat gemengde gevoelens, vraag ik me af wat ik zal doen.
Aan de ene kant wil ik wel op de uitnodiging in gaan, maar aan de andere kant vindt ik het ook erg beangstigend.
Wie heeft mijn adres, wie kent mij, wat is de bedoeling hiervan en wat wordt er van mij verwacht?
Er spookt van alles door mijn hoofd, zou het misschien een grap zijn van een aantal kennissen.
Toch trek ik de stoute schoenen aan en zorg dat ik om 22:00 uur klaar sta, eerst nog even douchen en wat kleren bij elkaar zoeken en dan maar buiten wachten, tot ik opgehaald wordt.
Ik besluit om een zwart jurkje aan te trekken waar ik mij op mijn gemak voel met gemakkelijke naaldhakken eronder waar ik goed en elegant op kan lopen.

Als het 21:50 uur is, loop ik over de dam naar buiten en sta netjes te wachten bij de weg.
Er rijden verschillende auto’s langs die niet stoppen, maar het is ook nog geen tijd.
In de verte hoor ik de kerkklok slaan en zie dat er een zwarte limousine mijn kant op komt.
De auto stopt naast mij en ik sta naast het portier, wachtend dat er iemand uit zal stappen.
Maar er stapt niemand uit, met zweet in mijn handen doe ik de deur open en zie niemand op de achter bank zitten.